Caidreamh a dhéanamh le d'aíonna Seomraí

Cuireann roinnt aíonna Seomraí in áirithe ar Airbnb toisc go dtaitníonn sé leo bualadh le daoine nua, ach is fearr le cuid eile acu coinneáil chucu féin. Cé mhéad caidrimh ba mhian leat? Is féidir leat aíonna a chur ar an eolas i socruithe do liostaithe.

Roghnaigh ceann de na ceithre rogha seo maidir le caidreamh pearsanta i socruithe do liostaithe:

• Is maith liom caidreamh a dhéanamh agus am a chaitheamh le haíonna.

• Is maith liom beannú do na haíonna go pearsanta, ach coinním amach uathu ina dhiaidh sin.

• Ní bheidh mé ar fáil ar an láthair agus is fearr liom cumarsáid a dhéanamh tríd an aip.

• Is cuma liom. Tá mé sásta le rogha an aoi.

Is féidir leat sonraí soiléire a scríobh freisin sa chur síos ar do liostú, amhail na huaireanta a bhíonn tú ar fáil de ghnáth chun cabhair a thabhairt le linn fhanacht an aoi.

Is breá le Richard, a óstálann Seomra i lár Toronto, fáilte a chur roimh aíonna ina theach. “Tá níos mó i gceist leis ná lóistín amháin,” ar seisean. “Baineann sé le comhra fiúntach a dhéanamh le haíonna—bheith oscailte agus éisteacht le daoine."

Beannaíonn Risteard dá aíonna ag an doras tosaigh nuair a sheiceálann siad isteach agus tugann sé turas ar a áit dóibh. “Sílim go bhfuil gné dhaonna ann atáimid ar fad a lorg,” ar seisean. “Tugaim rochtain dóibh ar gach rud ón mbalcóin go dtí an beárbaiciú, agus mar sin, mothaíonn siad go bhfuil sé ina bhaile acu.”

Is maith le Richard an baile a thaispeáint do na haíonna freisin. “Is maith liom na rudaí a bhfuil dúil acu iontu a phiocadh amach,” ar seisean. “Ansin dírím ar na rudaí sin agus deirim, ‘Tugaim roinnt buaicphointí daoibh nach mbeadh ar an ngnáth-thuras cathrach.' Dar liomsa, is é an taisteal téacsleabhar an tsaoil.”

Is maith le Ruth, Óstach in Perth, an Astráil, beannú d'aíonna. Taispeánann sí dóibh ansin an svuít trí sheomra leapa, dá sheomra folctha phríobháideacha agus seomra suí arb ionann iad agus a Seomra.

Tar éis an turais ghairid, ligeann Ruth an spás faoi na haíonna. Ní théann sí chuig a gcuidse den teach ach nuair a dhéanann sí an níochán.

“Sílim go bhfuil sé ríthábhachtach an chéad uair sin a bhuailimid le chéile,” arsa Ruth. “Ní theastaíonn ó dhaoine áirithe aon chaidreamh a dhéanamh, ach teastaíonn ó dhaoine eile agus is iad a bhíonn soilbhir. Ba phléisiúr gan choinne é sin.”

Is fearr le Dandara, ball de Bhord Comhairleach na nÓstach in Maceió, sa Bhrasaíl, ligean d'aíonna a chinneadh cé mhéad caidrimh shóisialta is mian leo a dhéanamh. Deir sí go ndéanann sí iarracht tuiscint a fháil air seo ag brath ar a chaintí atá siad nuair a thaispeánann sí a baile dóibh.

Críochnaíonn sí an turas ar a balcóin i gcónaí, mar ar féidir léi na háiteanna is fearr léi a thaispeáint dóibh agus aon cheisteanna a fhreagairt. Fuair sí amach go n-éiríonn na haíonna níos oscailte le himeacht ama, agus go n-éiríonn cuid acu chomh dlúth sin lena chéile go bhfuil siad “mar chuid den teaghlach,” ar sise.

Síleann Dandara go mbíonn sé de nós aici féin agus ag a haíonna éirí mór lena chéile ag an mbord bricfeasta. Cuireann gach duine rud beag isteach don bhricfeasta, amhail torthaí agus cácaí. “Agus sin é—cruthaítear rud éigin deas,” ar sise.

Seans gur athraigh an t-eolas atá sa mhír seo ó foilsíodh í.